Willemijn Fock was hoogleraar in de geschiedenis van de kunstnijverheid aan de Universiteit van Leiden tussen 1982 en 2007. Als hoogleraar heeft zij gedreven en vol toewijding vorm gegeven aan het specialisme van de kunstnijverheid en de interieurgeschiedenis;  een specialisme dat voor de kunstgeschiedenis zo belangrijk is, maar lang onderbelicht bleef. Zonder twijfel is zij degene geweest die de wetenschappelijke basis heeft gelegd voor het vak interieurgeschiedenis.

Eddy de Jongh was van 1976 tot 1990 hoogleraar iconologie en kunsttheorie aan de Universiteit Utrecht. De Jongh kan met recht de founding father van de iconologie in Nederland worden genoemd, de leer der betekenis van kunstwerken, in het bijzonder van 17de-eeuwse Nederlandse genretaferelen. Emblematiek, een boodschap gebracht door een prikkelende combinatie van woord en beeld, was belangrijk in De Jonghs onderzoek. De iconologische benadering heeft – in alle nuances denkbaar - zonder meer een blijvende plek in de kunstgeschiedenis gekregen.

Henk van Os is de enige levende kunsthistoricus met een biografie: Henk van Os: van kunst naar cultuur; een veelzeggende titel. Het typeert het publieke karakter van de kunsthistoricus Henk van Os. De breedte van zijn kennis en werkervaring is uitzonderlijk. Hij ging van universiteit naar museum en terug naar universiteit. Hij publiceerde zowel over oude als moderne kunst. Hij was het gezicht van succesvolle en langlopende kunstprogramma’s op radio en tv (Museumschatten van de VARA en Beeldenstorm van de AVRO). En hij was al vroeg een pleitbezorger van het consequent plaatsen van kunstwerken in hun context door het stellen van vragen naar hun oorspronkelijke functie.

Lees de volledige laudatio, uitgesproken door VNK-voorzitter Annette de Vries, hier.