Van de redactie

Zelf dacht ik, jaren geleden inmiddels, tijdens het schrijven van mijn afstudeerscriptie (ik was een veulen dat nog nauwelijks tien stappen van z’n moeder verwijderd was geweest) dat ik het mysterie van de portraits de fantasie van Fragonard wel even had opgelost. Die portretten waren niet, zoals door de groten in de literatuur werd aangenomen, een serie in Frans Hals-achtige stijl nageaapte tronies in fantasierijke kostuums, maar juist bedoeld als pendanten van zeventiendeeeuwse voorgangers. Ik moet toch zeggen, nu ik er weer aan terugdenk, zo gek was die conclusie eigenlijk niet. Maar behalve door mijn scriptiebegeleider werd mijn enthousiasme door weinig anderen gedeeld. Leurend met m’n onderzoekje, koesterde ik de hoop het ergens gepubliceerd te krijgen. Tevergeefs, niemand wilde het hebben. Mijn vermeende onderzoekstalent ruilde ik daarna gauw in voor de pen; schrijven ging me vele malen vlotter af dan archieven doorspitten. Daarom: respect voor alle eenzame onderzoekers onder jullie die ondanks dat ze meerdere keren nul op het rekest kregen tóch doorgaan met onderzoeken. En mocht je nou toevallig nog wat ergens achterin in een la bewaren: in dit Bulletin Kunsthistorici met als thema De eenzame onderzoeker vind je heel veel informatie over hoe je je ontdekkingen aan de man kunt brengen. Zo gaat Jochem van Eijsden in zijn artikel in op de manieren om met je werk de boer op te gaan en wat daarbij de overwegingen kunnen zijn. Ben je er al over uit en wil je je werk verkopen aan een museum? Epco Runia geeft tips uit de praktijk. En belangrijk om te weten: als eenzame onderzoeker sta je niet alleen. Dat laat Froukje van der Meulen zien door twee van hen aan het woord te laten over hun ervaringen.

Namens de redactiecommissie,

Lisette Luijkx
zelfstandig kunsthistorisch tekstschrijver en (eind)redacteur